De Maratakka Rivier
De Maratakka rivier is een bij toeristen onbekende rivier in het westen van Suriname, gelegen in het district Nickerie. De rivier ontspringt in het regenwoud diep in het Surinaamse binnenland en stroomt bij het dorpje Wageningen de Nickerie rivier in. Precies bij deze splitsing ligt het basic paradijs van de Inheemse Mike, onze gids tijdens dit avontuur op de Maratakka rivier. In Wageningen stap je op de boot en vaar je in enkele minuten naar de overnachtingsplek, waar je kunt kiezen uit overnachten in een hangmat of in een bed. Verwacht geen luxe, maar wie heeft er nou luxe nodig omringd door de natuur?
Hoe kom je dan bij de Maratakka rivier? Heel simpel, je rijdt gewoon naar Wageningen. Wageningen ligt op zo’n 3-3,5 uur rijden van Paramaribo en de weg naar het dorp toe is volledig geasfalteerd en veruit het grootste gedeelte is in zeer goede staat. Neem je tijd en geniet van Suriname buitende gebaande paden en ontdekt iets anders dan wat je tegenkomt in Paramaribo. En wie weet spot je onderweg ook al mooie dieren!
Wilde dieren in en rond de Maratakka Rivier
Waarom helemaal af reizen naar het westen van Suriname om een boottocht te maken zal je denken, maar er zijn meer dan voldoende redenen om deze tour te maken. Behalve het feit dat je vanuit Wageningen in luttele minuten midden is de natuur zit, is het vooral de unieke natuur en een aantal bedreigde diersoorten die ons naar Maratakka trokken.
Wanneer we naar de zoogdieren kijken die je in en rond de Maratakka rivier kunt vinden, is dit niet heel anders dan in grote delen van Suriname. Verschillende soorten apen zoals de Guyanabrulaap, bruine capucijnaap en het doodshoofdaapje worden hier zeer regelmatig gezien. Ook luiaarden, zowel de drievingerige- als de tweevingerige luiaard kunnen hier vanuit de boot gezien worden. Grote roofdieren zoals de poema en jaguar zijn in Suriname zelden ver weg en leven dus ook in de jungle rond de Maratakka river, maar natuurlijk is de kans dat je deze schuwe dieren in levende lijven tegenkomt niet heel groot.
Dan zijn er nog twee zoogdieren die je echt naar Maratakka trekken en dat zijn de reuzenotter, welke op waarschijnlijk geen andere plek in Suriname zo goed te vinden is als hier en de Caribische lamantijn (zeekoe). De Caribische zeekoe heeft de status kwetsbaar van het IUCN en heeft deze met een reden. De dieren komen voor in de meeste rivieren in Suriname, maar zijn behoorlijk zeldzaam en worden niet vaak gezien, maar in Maratakka is de kans dat je ze in het wild ziet (al is het maar een glimpse zoals bij ons) een stuk groter.
Uiteraard zijn de oevers van de Marratakka rivier ook een geweldige plek om vogels te spotten. Veel van de prachtige tropische vogels die in Suriname leven zijn hier te vinden. Er zijn echter drie vogels waar echte vogelaars de reis naar Maratakka speciaal voor maken en dat zijn de blauwgele ara, die je op geen andere plek in Suriname zo vaak en soms ook zo dichtbij kunt spotten als hier, iets wat ook geldt voor de grootste roofvogel van Suriname, de harpijarend. En dan nog de laatste, de echte publiekstrekker, de reuzentoekan. Wanneer je deze schuwe vogel in Suriname wilt zien, zit er eigenlijk maar één ding op en dat is naar Wageningen afreizen
De tour met Mike
Via via hadden wij het nummer gekregen van Mike en omdat wij een aantal van de hierboven genoemde dieren nog heel erg graag in het wild wilden zien en fotograferen besloten we een twee-daagse trip bij Mike te boeken.
Om 12.30 werden wij in Wageningen opgewacht door Mike en met de boot voeren we in een paar minuten naar het basiskamp toe: het ouderlijk huis van Mike, met een stuk land eromheen. Het huis had een beetje villa Kakelbont vibes en paste perfect in de omgeving, waar de vogels zich al gelijk van alle kanten lieten zien. Waar we verwacht hadden in hangmatten te gaan slapen, was er sinds een aantal weken ook de optie om in een bed te slapen. Na eerdere ervaringen met slapen in een hangmat was de keuze voor ons snel gemaakt, gewoon lekker slapen in een bed.
Eenmaal geïnstalleerd kwam er een heerlijke lunch tevoorschijn, vers klaargemaakt door iemand met een kleine Warung uit Wageningen. Deze aten we op een steiger vanuit waar de Maratakka rivier alvast een beetje konden bewonderen. Het was typisch Surinaams eten, rijst met allerlei bijgerechten en natuurlijk kip. Omdat we maar één nacht zouden blijven stelde Mike voor om niet te lang te wachten en snel de boot op te gaan. Maar niet voordat we even de rivier in sprongen voor een verkoelende duik.
Het is inmiddels september en droge tijd in Suriname, de gevoelstemperatuur loopt regelmatig voorbij de 40 graden, dus een duik in de rivier is geen overbodige luxe.
Op zoek naar otters op de Maratakka rivier
Om 15.00 stappen we de boot in en varen we kilometers over de Maratakka rivier, met als hoofddoel het vinden van de reuzenotters. Terwijl we varen komen we allerlei prachtige dieren tegen, waarvan vooral de reuzenijsvogels zich heel veel laten zien. Mike heeft meerdere kampen aan de rivier en wanneer we bij een ander kamp aankomen stappen we even uit de boot om te zien welke bomen en planten er in bloei staan. We proeven van alles van het land en worden meegenomen in het Surinaamse leven buiten de stad.
Na dit korte en leerzame intermezzo gaan we nog een klein stukje verder, want de otters moeten toch ergens zijn. En ja hoor, een paar minuten later ziet Mike ze. Na wat zoeken zien wij ze ook. Een kleine groep van drie reuzenotters is druk bezig met het vangen van vissen en andere prooien onderwater. Nieuwsgierig als ze zijn houden ze ons continu in de gaten en ééntje durft het zelfs aan om dichtbij de boot te komen kijken. We zien nog net hoe één van de otters een grote vis te pakken krijgt, terwijl hij zich hieraan te goed doet, horen wij de graten kraken. Een onvergetelijk ervaring, maar dan is het toch echt tijd om om te keren.
Op de terugweg zien en horen (want ara’s kunnen nooit stil zijn) we meerdere groepjes blauwgele ara’s overvliegen. Naast de ara’s zien we ook nog een luiaard in een boom hangen en zien we continu oranjevleugelamazone’s voorbij vliegen. Aangekomen bij het kamp, vaart Mike even naar Wageningen voor ons diner, een heerlijke Saoto soep. Voor ons houdt het nog niet op, want de vogels zijn heel actief doordat het eindelijk wat minder warm begint te worden. Zwartnekarassaris en witoogaratingas laten zich op het terrein goed bekijken.
Een boottocht in het donker
Wanneer we uitgegeten zijn, is het alweer tijd om de boot op te stappen, op zoek naar wilde dieren in het donker. Met onze lampen schijnen we in het water en in de bomen op zoek naar reflecterende ogen, die verraden dat er een dier zich schuil houdt. Tijdens een kortere boottocht van ongeveer anderhalf uur zien we meerdere kaaimannen, een tweevingerige luiaard, een vale reuzennachtzwaluw, een slanke boomboa en een prachtige Amerikaanse kerkuil.
Na de boottocht duiken we snel ons bed in, want om 6.30 worden we alweer in de boot verwacht en dan hebben we maar één doel en dat is het vinden van de reuzentoekan!
Laatste kans voor reuzentoekans
Vol goede moed stappen we ‘s ochtends vroeg de boot in, terwijl we de zon langzaam achter ons op zien komen. We merken al gelijk dat de vogels dankzij de wat lagere temperaturen veel actiever zijn. Al snel zien we een zwarte arendbuizerd, een groene ibis, heel veel zwartnekarassaris, ijsvogels en amazonepapegaaien, maar de reuzentoekan wilt zich nog niet zo laten zien.
Mike besluit de boot te keren en vlakbij ons beginpunt denken we weer arassaris te zien, maar wanneer we dichterbij komen blijkt al snel dat het geen arassaris zijn, maar toekans. En niet zo maar toekans, nee het zijn reuzentoekans. Mike laat de boot door de stroming meenemen zodat we dichterbij komen. Nadat we van geruime afstand foto’s hebben kunnen maken besluiten de toekans dat de fotoshoot voorbij en varen wij ook verder.
Vanaf de Nickerie rivier gaan we weer de Maratakka rivier op, nu op zoek naar de zeekoe. Onderweg zien we regelmatig ara’s overvliegen en weer zien we een luiaard in de boom hangen. Ook een familie brulapen zien we hoog in de boom zitten. Opeens stopt Mike de boot, hij heeft een hoatzin gespot, een vogel die we graag willen zien, maar helaas is die inmiddels diep het struikgewas in getrokken. Maar wat toeval wilt is dat net als Mike wil omkeren, wij allebei nog één keer omkijken en we zien in de verte een grote grijze massa onderduiken. Dit kan maar één ding betekenen, dat was een zeekoe.
Snel varen we naar de plek waar hij onder ging en wachten daar geduldig. Een zeekoe kan vijf minuten zijn adem inhouden, dus geduld was nodig. Helaas hadden we geen geluk, want de zeekoe was nergens meer te vinden. Wel zagen we aan de kant wat kleiners zwemmen. En ja hoor, weer een groepje otters die zich op de valreep nog even laat zien. Ze waren on the move, dus lang hebben we ze helaas niet kunnen volgen.
Het enige wat nog ontbreekt aan deze trip is een foto van de blauwgele ara’s van iets dicherbij dus op de terugweg hopen we ze nog een keer te zien. Veel zien we niet meer op de terugweg, maar net wanneer we vlak bij het kamp zijn vliegen er een paar groepjes blauwgele ara’s over. En tot onze verbazing gaan er twee in een wilde amandelboom in het kamp zitten.
Zo geven ze ons de perfecte gelegenheid om deze geweldige vogels van dichtbij te zien en fotograferen. Een perfecte afsluiter van deze zeer geslaagde trip. Na weer een geslaagde boottrip maakt Mike nog een heerlijk ontbijt voor ons, waarna het weer tijd is om te beginnen aan de reis terug naar Paramaribo.
Wil jij ook een tour met Mike maken buiten de gebaande paden in Suriname? Neem dan even contact met ons op of laat een reactie achter. Wij zorgen ervoor dat jouw trip naar de Maratakka rivier een groot succes wordt!
