Op ontdekkingtocht in het Centraal Suriname Natuurreservaat
Het Centraal Suriname Natuurreservaat is veruit het grootste reservaat van Suriname en is met 16.000km² grootte zelfs één van de grootste reservaten bestaande uit regenwoud ter wereld. De impact en ook het belang van dit gebied zijn daarom enorm.
Het Centraal Suriname Natuurreservaat herbergt bijna 2.000 soorten gewervelde dieren waaronder bijna 700 soorten vogels, 200 soorten zoogdieren, zo’n 250 soorten reptielen en amfibieën en daarnaast bijna 800 soorten vissen. Een aantal van deze dieren is bedreigd zoals de reuzenotter, de kwata, de jaguar, de reuzenmiereneter en de laaglandtapir.
Het Centraal Suriname Natuurreservaat kreeg haar huidige grootte in 1998 toen meerdere natuurreservaten en het gebied ertussen samengevoegd werden. Dit bleef niet onopgemerkt, want sinds 2000 staat het reservaat op de UNESCO werelderfgoederenlijst. Het Centraal Suriname Natuurreservaat bestaat volledig uit primair regenwoud. Je kunt alleen in het reservaat komen via de lucht of via het water, vanuit Paramaribo ben je een dag onderweg om in het reservaat te komen. En laat dat nou precies zijn wat wij samen met Gio en zijn team van Flora & Fauna Tours gedaan hebben.
Tijdens onze dagen ontdekten wij de pracht van het Surinaamse binnenland en bezochten we een aantal van de hoogtepunten van het Centraal Suriname Natuurreservaat. In een trip van vier dagen bezochten we de Kwamakreek, de Raleighvallen en beklommen we de Voltzberg. Tijdens het bezoeken van deze plekken waren onze oren en ogen continu open op zoek naar de vele wilde dieren die dit magische regenwoud hun thuis noemen.
Op weg naar het Centraal Suriname Natuurreservaat
Zoals je hebt kunnen lezen in de introductie heeft het nog best wat voeten in de aarde om in het Centraal Suriname Natuurreservaat te komen. Dit heeft meerdere voordelen, ten eerste is het een heel avontuur om er te komen met veel kansen om wilde dieren te spotten en ten tweede zorgt dit ervoor dat je hier geen hordes toeristen zult vinden.
Omdat ons een lange tocht te wachten stond, ging om 3.00, midden in de nacht ging de wekker. Om 4.00 werden we opgepikt voor de tocht naar het reservaat, dat in het westen van Suriname te vinden is. Het eerste deel van route is weinig spectaculair, en in een dik uur (en een stop bij het tankstation) rijden we naar Zanderij (waar het internationale vliegveld is). We besluiten nog even wat rust te pakken voordat het avontuur echt gaat beginnen.
In Zanderij is een tijd voor een lekker broodje kerrie-ei en rond 7.00 is het tijd om de verharde weg te verlaten en de tocht van zo’n 4,5 uur over de bauxietweg voort te zetten. De bestemming is Witagron, een Marrondorp aan de oever van de Coppename river, vanuit waar we de boot zullen pakken. De route is zo’n 130 kilometer lang, maar door de kwaliteit van de weg en de oponthoud door wilde dieren kan de rit dus best even duren.
Terwijl Gio ons vertelt wat wij de komende dagen kunnen verwachten houden we onze ogen goed open. Het duurt niet lang voordat het eerste dier gespot is, een moerasbuizerd kijkt vanuit een boom wat wij allemaal aan het doen zijn. Uiteraard stappen we uit, om de buizerd te fotograferen, en dan horen we voor de eerste keer het typische geluid van apen in de boom. Krakkende takken en schuddende bladeren beteken in Suriname vaak meer één ding, apen in de bomen. In Suriname leven acht verschillende soorten apen, en deze zijn alle acht in het Centraal Suriname Natuurreservaat te vinden.
De normaal zou nieuwsgierige bruine kapucijnapen hebben nu andere plannen en laten zich niet goed zien. We stappen snel de auto in en niet veel later staat Gio vol op rem en roept mij dat er een slang op de weg ligt. Terwijl Gio ervoor zorgt dat de slang, een geelbuikbosslang, op zijn plek blijft, duik ik gelijk op mijn buik om er een foto van te maken. Slang nummer één van de trip, en we vragen ons af hoeveel er nog zullen volgen. Op het volgende deel van de route komen we nog een rode neusbeer, goudhandtamarins en heel veel zwarte gieren tegen.
Wanneer we Witagron bijna bereikt hebben, lopen er drie tayra’s over de weg. Een soort die we al lang zoeken, maar nog nooit tegen zijn gekomen. Ze blijven niet staan voor een foto, maar het laat hoe zien hoe snel de natuur in Suriname dicteert. Je rijdt zo’n 100 kilometer vanaf Paramaribo en op hier en daar een dorpje na zie je alleen maar regenwoud. Rond lunchtijd rijden we Bitagron binnen. Een dorp dat een duidelijk beeld geeft van hoe Surinamers in het binnenland leven. Hier eten we onze lunch, meegenomen uit Zanderij. Het is Telo (gefrituurde cassave) met, hoe kan het ook anders, kip.
Na deze lekkere en goed vullende lunch is het tijd om de boot in te stappen. De hele dag hadden we al mooi weer en ook tijdens de boottocht schijnt de zon regelmatig. Na Witagron komen we nog één dorp tegen en daarna zien we alleen nog maar natuur. En dit is nog niet eens het reservaat.
In ongeveer twee uur varen we naar onze accomodatie langs de Kwamakreek. Deze accomodatie zal op korte termijn voor toeristen geopend worden en beloofd een heerlijke plek te worden om het regenwoud te ontdekken. Tijdens de twee uur durende boottocht worden we bevangen door hoe groot het Surinaamse regenwoud is en dat terwijl we nog niet eens in beschermd gebied zijn. Terwijl we de Kwamakreek bereiken, gooit een van de gidsen een hengel uit en in mum van tijd haalt hij een Piranha binnen.
Die zal vanavond op ons bord eindigen. Als we aankomen is het uiteraard nog licht, dus snel trekken we onze zwemkleding aan en duiken in het verfrissende water van de Kwamakreek. Net als in veel delen van Suriname ziet het water er niet heel aantrekkelijk uit, maar de duik is heerlijk. Wel moeten we oppassen bij de rosten, want daar zitten de sidderalen. Na een heerlijke maaltijd is het tijd om onze hangmat op te zoeken. En ja ook het slapen in een hangmat is onderdeel van het avontuur.
De Kwamakreek aan de rand van het Centraal Suriname Natuurreservaat
Gio, de eigenaar van Flora & Fauna tours, is druk bezig met het uitbreiden van excursieopties en de wandeling die we vandaag gaan maken is er daar één. Nog niet zo lang geleden is de Kwamaberg ontdekt en deze is dus te beklimmen. Omdat het pad nog gemaakt moet worden, lopen we vandaag alleen het eerste stuk, maar het pad beloofd een ware trekpleister te worden.
De excursie gaat er als volgt uitzien: dag één zoals dag één van onze trip, op dag twee wandel je naar een kamp aan de voet van de Kwamaberg, op dag drie beklim je de Kwamaberg en geniet je van het uitzicht en daarna loop je terug naar het Kwama basiskamp. Op dag vier van de excursie reis je weer terug naar Paramaribo. Voor ons is dat dus niet de planning.
Na een wandeling van zo’n 10 kilometer in het regenwoud duiken we de kreek in en daarna is het de bedoeling om nog 1,5 uur verder te varen naar Fungu Island. Helaas gooit regen roet in het eten en wachten we tot de regen stopt. Dit gebeurt niet, en omdat de tijd begint te dringen gaan we toch de boot in. Aan het einde van de vaartocht gaat de regen liggen en laten de dieren zich weer zien. Een grote kaaiman ligt te “zonnen” op een klein strandje en vooral de ara’s en amazonepapegaaien zijn heel erg druk bezig. We zien ze continu overvliegen, iets wat vaak gepaard gaat meet een hoop kabaal.
De Raleighvallen in het Centraal Suriname Natuurreservaat
Eenmaal aangekomen op Fungu Island zien we iets wat we in Suriname al vaker tegen gekomen zijn. Een potentiele bucketlistbestemming die compleet verwaarloosd is. Niet iets waar wij ons door tegen laten houden, maar o zo zonde. Fungu Island in volle glorie moet magisch geweest zijn. Het uitzicht en de locatie zijn dat nu namelijk al. We kijken uit over de Raleighvallen, een reeks stroomversnellingen, maar doordat het al bijna donker is kunnen we het niet goed meer zien.
Terwijl het steeds donkerder wordt maken de grijsgroene doodshoofdaapjes continu ruzie om de beste slaapplekken. Hopelijk gaan we ze morgen zien, want we zitten pas op twee van de acht apen soorten. De accommodatie op Fungu Island is basic, met een gedeelte voor hangmatten en een slaapzaal met 12 bedden. Wij hebben mazzel en slapen in de bedden. En goed slapen moeten we zeker, want de volgende dag staat de beklimming van de Voltzberg op de planning. Naast goed slapen is ook goede voeding belangrijk en daar weet Gio wel voor te zorgen. We eten een heerlijke gebonden soep met aardappel, bakbanaan en Chinese tayer. Na het eten duiken we snel ons bed in.
De tocht naar de top van de Voltzberg
Om 7.00 staat er een ontbijt klaar en maken we gelijk onze eigen lunchpakketten, zodat we om 8.00 de boot in kunnen op weg naar de start van de wandeling naar de Voltzberg. De Voltzberg is ondanks een hoogte van 240 meter één van de bekenste “bergen” van Suriname. De Voltzberg staat zelfs op het biljet van 20 SRD. Het eerst deel van de wandeling is zo’n 8,5 kilometer naar de voet van de Voltzberg. En wandelen in het regenwoud gaat nooit snel.
Dus dit deel van de wandeling duurt al snel vier uur. Maar tijdens deze vier uur kwamen we wel heel veel bijzondere dieren tegen. Vooral de slingerapen lieten zich erg goed zien. Ook vonden we een strogele specht, meerdere felgekleurde vlinders, en twee slangen. Eentje hiervan wist te ontsnappen, maar de andere slang hebben we goed kunnen fotograferen.
Met de slingeraap kwamen we op drie soorten apen, tijdens de wandeling zagen we ook nog de grijsgroene doodshoofdaapjes, waarmee we op vier soorten kwamen. Bij een riviertje stond de gids stil en vertelde ons dat we onze neus moesten gebruiken en al snel roken we het ook. Een lucht die deed denken al die van varkens. Niet veel later zagen we een groep witlippekari’s weg schieten.
Na zo’n 4.5 uur kwamen we aan bij de voet van de Voltzberg. Tijd voor lunch en daarna beginnen we aan de klim. Ondertussen heeft het behoorlijk wat geregend, wat de weg naar de top een stuk uitdagender gaat maken. De stenen op de top zijn nu namelijk veel gladder. De weg naar de top van de Voltzberg is geen wandelpad, maar meer een klauterpad waar we met enige regelmaat onze handen nodig hebben om naar boven te komen.
Na zo’n 40 minuten ploeteren zijn we dan eindelijk aan de top van de Voltzberg en wat fantastisch is dat. Het uitzicht is bizar, overal waar je kan kijken zien we oneindig doorlopend regenwoud, met hier en daar sluiers van nevel. Het voelt echt alsof we live een natuurdocumentaire zien. Op weg naar de top zien we nog een aantal gekke planten zoals de bergananas en de bergcactus
Even genieten van het geweldige uitzicht en daarna is het tijd om weer om te keren. En omdat we zoveel zien, en uitgebreidt onze tijd nemen moet de terugweg iets sneller om voor het donker terug te zijn. De weg naar beneden is, zeker met alle gladde rotsen, een behoorlijke uitdaging, maar we komen allemaal veilig beneden. Hier houden we een korte stop voordat we de laatste 8,5 kilometer af gaan leggen. Vanaf deze plek hebben we goed zicht op een koppeltje geelvleugelara’s.
Tijdens de terugweg lopen we wat sneller, maar zien nog steeds meer dan voldoende bijzondere dieren, zoals de grijze kapucijnaap. Deze aap laat zich maar zelden zien, laat staan fotograferen. Eerlijk is eerlijk, naarmate we dichter bij het eind komen, beginnen we de kilometers wel in onze benen te voelen en de regen heeft ervoor gezorgd dat het pad wat uitdagender geworden is. Als we uiteindelijk bij de Anjoemara waterval op 600 meter van de Coppename river uitkomen, wachten we niet lang en nemen snel een plons in het verkoelende water.
De mensen die ons met de boot op komen halen hebben ook gebakken banaan en drinken mee genomen. Het perfecte moment daarvoor. Na de plons slepen we onszelf naar de boot en met een zeer voldaan gevoel varen we terug naar Fungu Island. Daar is het tijd voor weer een heerlijke maaltijd inclusief gefrituurde piranha en daarna vallen we allemaal uitgeteld in slaap.
Terug naar Paramaribo
Met een dubbel gevoel worden we wakker, want het is na vier dagen back to basic een fijn vooruitzicht om terug te keren naar iets meer luxe, maar aan de andere kant moeten we deze magische plek achter ons laten. Konden wij weten dat de bootrit op de terugweg fantastisch zou worden? Iets voor negen uur vertrekken we vanaf Fungu Island, want de weg naar Paramaribo is nu alleen nog maar langer. De boottocht is dus echt fantastisch.
We zien nog Guyanabrulapen én roodrugsaki’s, waarmee we in toaal zeven verschillende soorten apen in één trip gezien hebben. Maar dat is nog niet eens het hoogtepunt. Want we zien veel verschillende roofvogels, maar vooral de harpijarend, die zich heel goed laat zien, maakt heel erg veel indruk. En niet veel later zien we ook nog twee bedreigde reuzenotters zwemmen, een droom die uitkomt.
Na zo’n 3 uur varen komen we aan in Witagron, waar we nog één keer mogen genieten van de kookkunsten van Gio. Terwijl Gio bezig is met de auto en andere zaken, vinden we een “barretje”, waar we van een zeer verdiende Parbo genieten. De terugrit naar Paramaribo is helaas niet zo vruchtbaar als de heenweg, maar dat geeft niks. Voldaan en uitgeput staren we voor ons uit, totdat we langzaam het asfalt bereiken en niet veel later “genieten” van de avondspits in Paramaribo.
Ben jij geïnteresseerd in een onvergetelijk avontuur in het Centraal Suriname Natuurreservaat? Dan zijn er voor nu twee opties. Of bezoek de Kwamakreek of maak een trip naar de Raleighvallen en de Voltzberg.
Ruim op tijd boeken kan nodig zijn, dus wacht niet te lang. Een aantal dingen mag je echt niet vergeten wanneer je een trip gaat maken naar het Centraal Suriname Natuurreservaat: Een goede lange broek en stevige schoenen, anti-muggengel, een hoofdlamp, een powerbank, zonnebrand, een verrekijker en een fotocamera.
