Gran Paradiso, het speelgebied van de steenbok!
Het Gran Paradiso Nationaal Park ligt in de Italiaanse alpen, in de Valle d’Aosta regio. Deze regio is te vinden in het noordwesten van Italië. Het park is zo’n 703km2 groot en is vernoemd naar de hoogste berg uit Italië, de Gran Paradiso (4061m). Het park is opgericht in 1922, om de laatst overgebleven Alpensteenbokken te redden. Het zal u dan ook niet verbazen dat het park vooral bekend staat om de vele Alpensteenbokken. Deze zijn hier boven de boomgrens goed te vinden. Naast Alpensteenbokken kan je ook gemzen en Alpenmarmotten op deze hoogte tegenkomen in het park. In de lager gelegen bossen van het park leven wolven, lynxen, vossen, reeën, edelherten en wilde zwijnen. Naast deze zoogdieren leven hier ook steenarenden en is het een van de laatste plekken waar lammergieren broeden in Italië.
Buiten de grote verscheidenheid aan wilde dieren, is dit gebied ook uitermate geschikt voor hele mooie wandelingen, met prachtige uitzichten en altijd zicht op een van aanwezige gletsjers. Het park beschikt over een aantal pittoreske dorpjes met genoeg overnachtingsmogelijkheden en eetgelegenheden. Genoeg redenen dus om deze fantastisch klinkende plek te bezoeken. Lees hieronder over onze dagen in dit prachtige nationale park en gebruik onze tips voor een geweldig bezoek aan deze heerlijke plek.
Valnontey: een klein dorpje binnen de grenzen van het nationale park!
Tijdens ons 5-daagse verblijf in dit nationale park was Valnontey, een klein dorpje net binnen de grenzen van het nationale park, onze verblijfplaats. Dit dorpje ligt op zo’n 3 kilometer van het iets grotere Cogne. In Valnontey zijn alleen wat huizen, hotels en twee campings te vinden. Voor de “supermarkt” moet je in Cogne zijn. Vanuit Valnontey zijn meerdere routes te bewandelen van makkelijk tot uitdagend. We kozen hier, mede door de afgelegen ligging, voor een studio met kleine keuken.
We komen rond een uur of drie na een rit van vier uur vanuit Verona aan in Valnontey. Als we uitstappen merken we al snel dat het hier kouder is dan in de rest van Italië. Er heerst een gezellig drukte van wandelaars, waarvan de meeste een paar uur later weer op weg naar huis of hun hotels elders zijn. We zitten midden in de Italiaanse schoolvakanties en dat is aan de drukte wel te merken. Eenmaal uitgepakt gaan we gelijk op een kleine ontdekkingsreis en wandelen zo’n kilometer de berg op. We zien al gelijk veel Alpenmarmotten op de rotsen, wat ons doet vermoedden dat we een goede plek uitgekozen hebben.
Hiken naar de Rifugio Vittorio Sella
De volgende ochtend, na een opmerkelijk koude nacht, besluiten we naar Cogne te rijden om informatie in te winnen bij het informatiecentrum van het nationale park. We hebben hier twee doelen, we willen namelijk zowel gemzen en Alpensteenbokken zien. De medewerker van het informatiecentrum raadt ons aan om naar de Rifugio Vittorio Sella te lopen. Een route van zo’n 10km en waar je volgens de wegwijzers 3 uur over doet. Gemzen zijn al vrij snel tijdens de wandeling tegen te komen, maar steenbokken leven hier in de zomer pas boven de 2200 meter.
De tocht begint op een hoogte van 1667 meter en de hut ligt op 2588 meter. We besluiten het er op te wagen en beginnen rond 11.00 aan de wandeling. We komen er al snel achter dat dit anders is dan wandelen in Nederland, want het is een behoorlijke klim. Na een wandeling van zo’n twee uur hebben we de boomgrens bereikt en is er een kans op Alpensteenbokken. Tot hier hebben we één gems gezien (welke we de komende dagen nog vaker tegen gaan komen). Op zo’n kilometer van de hut zien we onze eerste steenbokken, wat een geweldige ervaring is dit na deze zware wandeling. Na iets minder dan 3 uur bereiken we de hut, waar we even lunchen. Normaal is het mogelijk om in de hut te slapen en eten, maar door de coronamaatregelen is dit op dit moment niet mogelijk.
We besluiten om nog iets verder te wandelen in de hoop op meer steenbokken, maar helaas blijft het voor vandaag bij deze twee. Wel zien we nog een kudde van zeker vijf gemzen, waarvan er eentje behoorlijk dichtbij durft te komen. Tijdens de wandeling genieten we de hele tijd van de omgeving en de prachtige vergezichten. Rond 15:00 besluiten we terug te gaan, zodat we voor het donker terug zijn. De afdaling is net als de klim een behoorlijke kluif, maar na weer zo’n drie uur staan we nog net voor het donker beneden. ’s Avonds besluiten we een pizza te gaan halen bij de pizzeria om de hoek, want veel restaurants zijn niet (of niet meer) open.
Een relaxte wandeling in de vallei
De volgende dag besluiten we het wat rustiger aan te doen en een nagenoeg vlakke wandeling in Gran Paradiso te lopen. We merken al snel tijdens deze wandeling dat het een stuk drukker is dan de dag ervoor. Hierdoor zien we onze kans op het spotten van wat wild gelijk slinken. We kregen hierin geen gelijk, want we komen na een kilometer of twee een gems tegen. Deze gems stond gelukkig niet al te ver weg. Ideaal om even te fotograferen. Later zien we in de verte nog 2 gemzen staan, helaas stonden zij wel te ver voor een mooie foto.
Na een kilometer of vijf besluiten we om te keren, het is nu echt te laat en te druk om wild tegen te komen. Gelukkig hadden we het alweer fout, want op de terugweg komen we nog twee vossen tegen. De eerste vos was bezig met een krekeljacht, wat een ideale gelegenheid was om dit dier te fotograferen. Na een minuut of 10 kregen helaas steeds meer mensen door dat er een vos was en besloot iemand de vos te voeren. Dit zorgde ervoor dat vos stopte met het vertonen van zijn natuurlijke gedrag en ging bedelen. Daarom besloten wij verder te lopen en hadden we het geluk om nog één vos, dit keer zonder mensen eromheen, tegen te komen. Voldaan liepen we terug naar ons hotel.
Tijdens de schemer besluiten we dezelfde route nog een keer te lopen op zoek naar nog meer wild, maar helaas zonder succes.
Nog een keer naar de Rifugio Vittorio Sella
Onze laatste dag in Valnontey en het prachtige Gran Paradiso, besluiten we om voor dag en dauw op te staan. Hiermee hopen we met het beste fotolicht boven de boomgrens zijn. Zo hebben we goede hoop op een goede foto van de Alpensteenbokken. Hoewel het nog behoorlijk koud was, gaan we in korte broek en T-shirt naar boven (dit omdat de temperatuur aardig oploopt als de zon tevoorschijn komt).
Na ongeveer een half uur lopen staan we oog-in-oog met vrouwtjes gems en haar jong, welke niet ouder is dan 2 weken. Helaas is er nog te weinig licht om te fotograferen, maar het is wel een geweldige belevenis. De rest van de wandeling is helaas niet heel vruchtbaar, behalve wat goede foto’s van de bergmarmotten en veel gemzen in de verte. Gelukkig blijft het decor van de Italiaanse alpen prachtig, waardoor de hele wandeling de moeite meer dan waard is.
Het is vandaag een vrijdag en dat merken we op het moment dat we aan de afdaling beginnen rond 11.00. Heel veel mensen wagen zich aan de klim, waarbij we ons bij een aantal afvroegen of dit wel zo’n goed idee was. Rond 14.00 staan we weer beneden en besluiten we nog een keer pizza te gaan eten bij de pizzeria. Tot onze verbazing zijn pizza’s hier ’s middags niet te krijgen en zullen we dus vanavond moeten terugkomen.
De volgende dag moeten we er helaas alweer vertrekken uit het Gran Paradiso nationaal park. Ondanks dat we nog bijna 3 weken vakantie hebben, hebben we op het moment dat we de auto instappen alweer heimwee naar dit geweldige plekje in Italië.
Tips voor een verblijf in valnontey
- – Wij verbleven in een heerlijke kleinschalige accommodatie genaamd Lauson, met 6 studio’s gelegen in het Gran Paradiso nationaal park.
- – Houd rekening met het weer, wij hadden veel zon, maar zodra de zon verdwijnt wordt het een stuk kouder.
- – Doe je boodschappen op de weg naar Valnontey, want de supermarkt in Cogne is heel druk en heeft weinig keuze.
- – Wees voorbereidt op zware maar fantastische wandelingen.
- – Probeer buiten het Italiaanse vakantieseizoen te gaan als je van rust houdt.
- – Neem altijd je camera mee, want het is er prachtig.
